Kamuoyunun sürdürülebilir modaya olan ilgisi arttıkça, ticari markalar çevre dostu ürünleri savunmada ve tüketici güvenini artırmada önemli oyuncular olarak ortaya çıktı.
Örneğin, PRADA'nın "Re-Nylon" markası, yenilenmiş bir naylon iplik olan ECONYL'den hazırlanmış bir koleksiyonu desteklerken, hızlı moda devi H&M, geri dönüştürülmüş veya organik malzemelerden yapılmış ürünleri öne çıkarmak için "CONSCIOUS"a güveniyor.
Bu fikri mülkiyet varlıkları, tüketicilere yalnızca pratik tercihleriyle değil aynı zamanda değerleriyle de uyumlu ürünleri seçme yetkisi vererek "güven nitelikleri" hakkında önemli bilgilerin iletilmesi için kanal görevi görüyor. Ancak gözden kaçan bir husus, sürdürülebilirlik taahhütleriyle olan ilişkiyle ilgilidir. Aktarılan bilgiler tarafsız değildir; markalar tarafından çerçevelenmiştir ve potansiyel olarak itiraz edilebilir.
Avrupa Komisyonu'nun Ocak 2021 tarihli raporunda riskler net bir şekilde özetleniyor; hazır giyim, kozmetik ve ev ürünleri şirketlerinin çevreyle ilgili iddialarının %42'sinin "abartılı, yanlış veya aldatıcı" olduğu ortaya çıkıyor. Şaşırtıcı bir şekilde, vakaların %59'unda bu iddiaların destekleyici kanıtları bulunmuyor.
"Yeşil" teriminin kalıcı hakimiyeti, kurumsal stratejilerin ağırlıklı olarak yeşil pazarlama ilkelerine dayandığını gösteriyor; bu, 1980'lerin sonlarına kadar uzanıyor ve markalamadaki çevre dostu görüntüler veya ifadeler ile bir şirketin eylemlerine ilişkin tüketici algıları arasındaki pozitif ilişkiyi vurguluyor.
Ancak araştırmalar, sürdürülebilir ticari markalar ile gerçek kurumsal uygulamalar arasında bir uçurum olduğunu doğruluyor. Ticari markaların içinde yer alan yanıltıcı iletişimin yeni bir yönüne ışık tutuyor ve yeşil aklamanın daha geniş bir tanımına duyulan ihtiyaca katkıda bulunuyor.
Sürdürülebilir modanın bir etiketten daha fazlası olmasını sağlayan şeffaflığı, gerçek taahhütleri ve düzenlemeleri teşvik edelim.
Comentarios